Het rituele dansje van ‘geven en nemen’ vormt de basis van het poldermodel. Eindeloos overleggen, op zoek naar dat ene compromis, dat klinkt vermoeiend.
Maar juist dit oer-Hollandse fenomeen houdt de broodnodige dialoog tussen de diverse groepen op gang. Een gelijkwaardig gesprek zorgt op zijn beurt voor een billijke besluitvorming en leidt tot een redelijk maatschappelijk evenwicht. Totdat de politiek besluit om een dialoog tot een monoloog te reduceren en parkeert dat ‘geven en nemen’ voor het gemak allebei op het eigen machtsterrein.
Op het menu
“Als je niet aan tafel zit, dan sta je meestal op het menu.” Cristel van de Ven, de kersverse voorzitter van de gloednieuwe Vereniging Zelfstandigen Nederland (VZN) citeerde deze uitdrukking in de podcast van “De Ondernemer”. Het ging over de Prinsjesdag-besluiten die zzp’ers raken.
Het politieke crisismanagement en de positie van de polder hebben het tot dusver kristalhelder gemaakt: er wordt heel veel over de zelfstandig ondernemers gepraat en besloten. Een constructieve dialoog aangaan met zzp’ers lijken de machthebbers niet bijzonder interessant te vinden.
En dit is uiterst betreurenswaardig. Deze houding voedt de politieke moves met grote impact die de bestaande problemen niet oplossen maar de zelfstandig ondernemers wel benadelen. Een voorbeeld is de roemruchte zelfstandigenaftrek. Welk probleem los je op door het versneld af te schaffen?
Freelance.nl / 24 september 2020
Door: Julia Dingenouts